W paliwie, które leży pewien czas na zwale, występują zmiany fizykochemiczne, mogące spowodować stopniowy wzrost temperatury paliwa i jego samozapalenie. Temperatura krytyczna powodująca samozapalenie się węgla kamiennego wynosi około 60°. Aby na czas zapobiec niebezpieczeństwu pożaru na składzie węgla, należy stale kontrolować zwały, zwłaszcza w okresie pierwszych 6 tygodni składowania. Kontrola polega na mierzeniu temperatury węgla i obserwacji pryzm. Temperaturę mierzy się za pomocą termometrów maksymalnych, umieszczonych w żelaznych rurkach o zamkniętym, zaostrzonym końcu, wbitych w zwał węgla. Prostszym sposobem jest mierzenie temperatury przez dotyk prętów żelaznych, wbitych w węgiel, które się zagrzewają, gdy temperatura węgle wewnątrz pryzmy wzrasta. Obserwacja polega na śledzeniu łatwo dostrzegalnych objawów, wskazujących miejsca zagrożone pożarem. Do takich objawów należą m. in. : nierównomierne na pryzmach topnienie, śniegu w zimie i nierównomierne wysychanie wody deszczowej w lecie, wydzielanie się gazów o charakterystycznej woni i w groźnych już przypadkach – dymienie. Gaszenie palącego się na składzie węgla polega na obfitym zlewaniu wodą lub (lepiej) mlekiem wapiennym. Należy przy tym pamiętać, że zbyt mała ilość wody nie tylko nie gras,i pożaru; lecz odwrotnie, może go nawet podsycić i spowodować groźne wybuchy ognia. [więcej w: pręty mosiężne, blachodachówki gontopodobne, hurtownia tapicerska ]
Tags: blachodachówki gontopodobne, hurtownia tapicerska, pręty mosiężne